.basag.

tumayo ako sa tapat ulit ng salamin. tinapik tapik ang mukha. sabay tanong "ikaw pa ba yan?" nakatitig. nakakatunaw. iniisip kung tama pa ba? masaya pa ba? ang daming tanong. pero hindi masagot ng pagod kong utak.anong meron? anong nangyayari? bakit? tanong pa rin ng tanong ang utak kong di tumitigil mag-isip kung paano at bakit pero wala talagang sagot akong makuha... isang araw, sabi ng puso ko, "mahalin mo ang taong nagmamahal sayo ng totoo" kumontra ang utak ko. sabi niya, "nagmamahal ng totoo? minamahal niya ang sarili niya ng likha." "ang alam ko kasi, ang pag-ibig ay binubuo ng pagmamahalan ng dalawang tao. kaya niyo pinasok ang relasyon na iyon ay para magtulungan." "ang sarap siguro na pag gising mo sa umaga na magaan ang pakiramdam mo. yayakapin ka ng mahal mo at sasabihin sayong ok lang ang lahat. kapag masama ng loob mo sa kanya, makikinig at sasabihing pasensya na. ang tagal naman. kelan ba?