My World in SLOW-MO!

Bagal ng mundo ko. Everything is in slow motion. Bawat pag galaw ko, bawat pag sagot ko sa mga tanong, bawat pagsasalita ko, even pag nag-isip ako sobrang may kilala kang slow mo? Ok alam ko na love shit na naman to… sabi ko nga lahat slow mo… pati puso ko. Ok! Alam ko… Love shit talaga to… pero what can I do? E sa talagang slow mo eh… ayoko ko na! giv up na ang utak ko kakaisip… 1 month na… konti na lang… kaso nga ang bagal… malapit lapit ng bumilis.. Kagabi kasi ang dami kong nakausap na tao na may iba’t ibang problema sa buhay… kahit ako nagulat sa sarili ko… unti-unti na akong gumagalaw… hindi ko man maintindihan… nakakasawa din pala at nakakasanay. Dumadaan ang araw na hindi ko napapansin at nakakalimutan ko na… pag naalala ko minsan nasasaktan pa rin pero mas more on natatawa na lang ako sa mga nangyari… hindi ko din kasi naisip yun dati… puro kasi siya lang inisip ko… pero yun talaga eh… ganun yata talaga… hindi na talaga mababalik kasi ngayon ayoko na. “Once out, never in!” diba? Nakakatawa talaga ang buhay…pero nagpapasalamat pa rin ako sa kanya… 1. sa mga masayang araw na magkasama tayo… 2. sa mga oras at panahon na inalay natin para sa isa’t isa 3. sa mga sweetness 4. sa mga away 5. sa mga salitang hindi na dapat pang sabihin 6. sa mga salitang hindi mo talaga ninais sabihin 7. sa mga sinasabi mo pero di ko naramdaman 8. sa mga sinabi mo at ginawa mo pala na nalaman ko pa sa iba 9. sa mga text at tawag 10. sa mga sakit… Salamat. Kasi kahit pano natuto ako. Kahit pano alam ko na gagawin ko sa susunod. Kahit pano buhay pa rin pala ako. Kahit pano masaya ko kasi mas nakita kong mas masaya ka pala ng wala ako. Kahit pano nasasanay na ko. Salamat. Kasi ok ka. Wala ka ng iniisip. Wala ka ng inaalala na may isang taong naghihintay sayo. Wala ka ng pinagsasabihan araw araw. At ito na rin ang huli. Salamat.