Tulala. Nagiisip kung tama na nga ba o itutuloy pa.
Heto na naman ako. Tumitipa sa keyboard ng hindi iniisip kung anong dapt isulat.
Wala na ba talaga akong masayang maisusulat?
Ang sabi mo sakin, ang susunod mo sanang mabasa ay tungkol sa mga masasayang araw nating magkasama.
Pero minsan ang utak ko ay hindi gumagana kapag Masaya.
Iba na nga ba talaga ang nakikita ko?
Malabo ang paninging nakatitig sa pulang dingding.
Sumasangayon sa nararamdaman.
Blanko.
Kumakapit sa natatanging bagay na aking alam.
Pero kumakalas sa tuwing naiisip kong dapat ay tama na.
Gusto kong itigil ang pagiisp at ang pagtakbo ng oras.
Kung may kakayahan lang, bakit hindi diba?
Tuturuan ko ang aking isipan.
Alam kong kaya pa at kakayanin pa.
Kahit pagod, alam kong kelangan.
Mahal kita at yun ang tama.
No comments:
Post a Comment