.battle.

Dear Mr.

I thought this is over. I thought kaya ko na. Pero bakit pag nakikita kita, iba ang sinasabi ng aking utak... ng puso. Sabi ko hindi na ko masasaktan. Sabi ko kaya na kitang tingnan... titigan. Sabi ko sa kanila ikaw ang pinaka walang kwentang taong nakilala ko. Eh bakit ako ganito?

Ang daya mo. I fucking hate you. I really fucking hate you.

How do I unloved you?  Nahihilo ako. Ang sakit sakit na ng puso ko. Ako na lang ba talaga ang kumakapit? Sadyang ganyan ka katigas para ganun ako kadaling bitawan? Hindi naman ako ang lumapit sayo. Pero bakit ako ang umasa? Hindi naman ako ang unang nagparamdam ah. Pero bakit ako ang nasasaktan.

Hindi mo ko mahal. Hep! Wait! Mali. Hindi mo naman talaga ako minahal. Kaya wag mong sabihing sayang. Wag mong sabihing nanghihinayang ka. Wag mong sabihin na kung naging tayo noon, sana tayo pa rin hanggang ngayon. Kasi sa totoo lang, hindi mo naman ako talaga minahal. Hindi mo naman talaga ko ginusto, hindi mo inisip na maging tayo. Masaya lang yung thought na gusto kita at hanggang ngayon gusto kita. Pero hindi mo ko kayang ipaglaban.

For the second time around. I lost.

Now, how do I unloved you?